تا فردا

بر تو آرام آرام نفوذ ميكند ، قد ميكشد و اندازه تو ميشود ، آنقدر اندازه كه هيچ احساسش نميكنى ، مثل كفشى كه درست اندازه پاى توست ، آنقدر با تو و تو  با او راحتى  كه يادت ميرود با توست تمام لحظات ، حكايت مهر است كه بر دل مينشيند ، آرام آرام ، و تو را پر ميكند از خودش و تو ميشوى مهر خالص ، ديگر براى تو صبح و شام ندارد ، خواب و بيدارى ندارد ، در راه و در بام ندارد ، هميشه با توست ، هيج صبحي درود نميگويي و هيچ شامى بدرود ، همه وقت با توست ، به رويايى ميخندم و لحظه  ديگر هراسانم ،  اين همه هديه مهريست كه من را فراگرفته، بى هيچ كم وكاست ، نيروبى در من تو را ميخواهد ، اين نيروى شيرين چيست ؟ گاه كودكى بازيگوش ميشوى و گاه عالم ربانى ، گاه صاف چون دريا ميشوى و گاه كوه پر غرور ، كوچه باغها را عبور ميكنى و در خيالت دستت در دستان اوست ، با تو چه ميكند اين ميهمان نؤيد دهنده بهار تو ، پاى در راه تو , روح در بند تو تا فردا...

بيتاب توام ، تاب ندارم 

 كه نباشى 

دستم به دعاست  تا كه 

گرفتار نباشى

هر صبح  بنامت بزنم فال 

 پيداست تو در فال منى ، 

غيب  نباشى 

دستم به تو زنجير شده 

، عقل كجا بود 

داناى جهانم ولى ،

 آنجا  كه تو باشى 

تا فردا...

بى وضو هرگز نيارم ، نام تو 

نازنينا كى روم ، از ياد تو 

فاش ميگويم زِ هجرت ، خستهِ ام

خواب ميبنم شدم ، در خواب تو 

كاش ميديدى چگونه ، تر شده 

چشم من هر لحظه ، از دورى تو 

ياد آن روز و شبِ جانان بخير 

باز ميبينم چنان روز و شب و ، آغوش تو؟

تا فردا...